obręcz
Encyklopedia PWN
koło pojazdu przystosowane do toczenia się po powierzchni terenu (np. drodze kołowej — k.j. pojazdów samochodowych), szynie (koła pojazdów szynowych; kołowy zestaw), a niekiedy linie (np. w kolei linowej);
kostny układ, kościec,
szkielet wewnętrzny ryb kostnych i kręgowców lądowych, zbudowany z kości i chrząstek (chrzęstna tkanka).
parzysta kość pasa barkowego kręgowców (obręcz kończyny przedniej), miejsce przyczepu mięśni obręczy barkowej i grzbietu;
antaba
rzem. artyst. dekoracyjny metalowy uchwyt, ruchomy albo stały, w kształcie obręczy lub pałąka;
[niem.],
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
amfisbeny, obrączkowce, Amphisbaenia,
podrząd gadów łuskonośnych;
