obrotowy
Encyklopedia PWN
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
instrumenty służące do obserwacji obiektów astr. w zakresie promieniowania rentgenowskiego i gamma, charakteryzujące się stosunkowo wysoką kątową zdolnością rozdzielczą.
amerykański elektrotechnik i wynalazca, pochodzenia chorwackiego.
tomografia
sposób uzyskiwania dwuwymiarowego obrazu przekroju obiektu trójwymiarowego w dowolnie wybranej płaszczyźnie, w celu poznania jego struktury wewn., bez konieczności naruszania tej struktury;
[gr. tomós ‘cięty’, ‘tnący’, gráphō ‘piszę’],
trojak, zagrodnik,
udowy taniec śląski, tańczony przez tancerza i 2 tancerki, z figurami obrotowymi i przechodzeniem tancerza od jednej partnerki do drugiej;
górn. urządzenie stosowane do wierceń obrotowych, w którym świder jest napędzany umieszczaną bezpośrednio nad nim w otworze wiertniczym turbiną hydrauliczną (uruchamianą tłoczoną do otworu płuczką wiertniczą).
