obiektywny
Encyklopedia PWN
episteme
filoz. u Platona i innych starożytnych filozofów poznanie pewne, obiektywne, dostępne tylko dla nielicznej elity;
[gr. epistḗmē ‘wiedza’],
fenetyka
metoda klasyfikacji organizmów uwzględniająca wyłącznie ogólne podobieństwa ich cech anatomicznych, embriologicznych, biochemicznych, behawioralnych itp.; fenetyka bywa też nazywana taksonomią numeryczną, gdyż posługuje się komputerową analizą wielkiej liczby cech.
[gr.],
fenomenologia
filoz.:
[gr. phainómenon ‘zjawisko’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
hiszp. pisarz, krytyk film. i reżyser;
pisarz francuski; jeden z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu.
fonologia
nauka o zależnościach pomiędzy elementami fonetycznymi oraz o funkcjach tych elementów w języku;
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, lógos ‘słowo’, ‘mowa’],
