obiegowego
Encyklopedia PWN
inteligencja
socjol. w 1. połowie XIX w. na Zachodzie nazwa wykształconych, oświeconych, „postępowych” grup społecznych; obecnie termin używany w literaturze naukowej, publicystyce i mowie potocznej w wielu różnych, aczkolwiek pokrewnych znaczeniach na określenie warstwy ludzi wykształconych, zajmujących się zawodowo pracą umysłową; w najszerszym znaczeniu inteligencję utożsamia się z kategorią pracowników umysłowych; w węższym znaczeniu termin ten służył nierzadko jako określenie elit, które w warunkach zacofanych i niedemokratycznych społeczeństw środkowej i wschodniej Europy w XIX w. osiągnęły najwyższy poziom kulturalny, artykułowały potrzeby społeczne i sprawowały swego rodzaju duchowe przywództwo (lub do tego pretendowały).
[łac. intelligentia ‘zdolność pojmowania’,‘rozum’],
irracjonalizm
termin oznaczający pewien pogląd filozoficzny lub pewną postawę umysłową.
[łac. irrationalis ‘nierozumowy’],
Kasy Kredytowe Rzeszy Niemieckiej, Reichskreditkassen,
instytucje zakładane w krajach okupowanych przez hitlerowskie Niemcy w celu emisji obiegowych znaków pieniężnych (asygnat kredytowych) o wartości wyrażonej w markach, kredytujące skarb Rzeszy;
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
rzem. artyst. obiegowa nazwa ceramicznych wyrobów użytkowych i dekoracyjnych, wyrabianych XVIII–XIX w. w m. Kütahya w Anatolii;
libracja
obserwowane z Ziemi zjawisko oscylacji globu księżycowego, dzięki któremu można zobaczyć nie połowę, ale 59% powierzchni Księżyca;
[łac. libratio ‘kołysanie’, ‘ważenie’],
