obawa
Encyklopedia PWN
agorafobia
med. objaw zaburzeń psychicznych; jedna z fobii; obawa prowadząca do unikania otwartej przestrzeni,
[gr. agorá ‘plac’, phóbos ‘strach’],
polityk Państwa Kośc., kardynał włoski;
antyklerykalizm
w potocznym rozumieniu postawa niechęci, czasami przechodzącej we wrogość, wobec zbytniego zaangażowania kleru (zwłaszcza katolickiego) w życie polityczno-społeczne, motywowana obawą przed przekształceniem systemu państwowego w system teokratyczny (państwo wyznaniowe); liberalny ruch polityczno-intelektualny, którego celem jest zmniejszenie wpływu kleru i instytucji religijnych na życie publiczne; u jego podłoża leży pojmowanie jednostki ludzkiej jako wolnej i niepodlegającej kontroli, również w sferze religijnej (obyczajowej);
[gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, łac. clericus ‘duchowny’],
biol. elementy bezsłownego porozumiewania się zwierząt i ludzi o charakterze znaków asemantycznych (tzn. nieodnoszących się do zjawisk świata zewn.), pełniących funkcję sygnałów, tj. wywołujących zmianę w psychice odbiorcy, ewentualnie, pośrednio, też w jego zachowaniu się emocjonalnym;
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
