nimb

Encyklopedia PWN

[łac.],

szt. plast. świetlisty otok wokół głów postaci boskich i świętych;

[łac. corona aureola ‘wieniec złocisty’],

ikon. w sztukach plastycznych świetlisty otok (krąg) wokół postaci boskich lub świętych;

Blacherniotissa, Matka Boża Blacherneńska, gr. Blacherniṓtissa,

typ ikonograficzny wizerunków maryjnych w sztuce Kościoła Wschodniego;

hebr. dānîy’ēl ‘Bóg osądził’

żył pod koniec VII i w VI w. p.n.e.,

jeden z tzw. proroków większych Starego Testamentu, bohater Księgi Daniela;

Dioklecjan, Caius Aurelius Valerius Diocletianus, ur. ok. 245, Dalmacja, zm. 313(?), Spalatum (ob. Split),

cesarz rzymski 284–305.

Duch Święty, Duch Boży, Duch,

w chrześcijaństwie imię trzeciej Osoby Boskiej (Trójca Święta).

Słownik języka polskiego