neogen
Encyklopedia PWN
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
najmłodsza era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, trwająca od ok. 65 mln lat temu do dziś; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.
miocen
starszy oddział (epoka) neogenu (trzeciorzęd), trwający od ok. 24 do ok. 5 mln lat temu;
[gr.],
neotektoniczne procesy, neotektonika,
geol. procesy tektoniczne przejawiające się w najpóźniejszych okresach geol., gł. w neogenie i czwartorzędzie;
Nilu Białego, Kotlina, Kotlina Górnego Nilu,
rozległe obniżenie tektoniczne w Sudanie i Sudanie Południowym;
pasmo górskie na granicy Zewnętrznych i Centralnych Karpat Zachodnich, w Polsce i na Słowacji, między Kotliną Orawsko-Nowotarską na zachodzie i północnym zachodzie, Gorcami na północy, Beskidem Sądeckim na północnym wschodzie a Pogórzem Spisko-Gubałowskim i Magurą Spiską na południu.
