naziemną
Encyklopedia PWN
radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze (radiostacja), umieszczone na powierzchni Ziemi (lub w atmosferze ziemskiej), stanowiące część systemu radiokomunikacji;
fotogrametria naziemna (terrofotogrametria),
fotogrametria, w której zdjęcia fotogrametryczne są wykonywane ze stanowisk naziemnych.
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
globalny satelitarny system radiokomunikacji osobistej, przeznaczony gł. do obsługi użytkowników wyposażonych w przenośne (kieszonkowe) terminale.
pierwszy globalny system radiokomunikacji satelitarnej (osobistej), przeznaczony gł. do obsługi użytkowników wyposażonych w terminale ręczne (kieszonkowe);
