mikrofalową
Encyklopedia PWN
urządzenie radioelektroniczne lub system złożony ze współpracujących ze sobą urządzeń radioelektronicznych;
telekom. linia transmisyjna służąca do dwukierunkowego przesyłania sygnałów za pośrednictwem fal radiowych (gł. mikrofal), ukształtowanych w wąską wiązkę za pomocą kierunkowych anten nadawczo-odbiorczych.
czuły odbiornik radiowy z anteną kierunkową, określający na podstawie odbioru promieniowania słonecznego w pasmie mikrofalowym kierunek położenia Słońca (również przy zachmurzonym niebie);
radiotechnika
dział nauki i techniki, zajmujący się metodami wytwarzania drgań elektr. i fal radiowych oraz ich wykorzystaniem w procesach przesyłania i przetwarzania informacji (radiokomunikacja, telewizja, radiolokacja, radiofonia), w procesach sterowania (telemechanika), a także w grzejnictwie elektrycznym, mikrofalowej technice oraz w medycynie (m.in. do celów diagnostycznych i leczn.).
[łac.-gr.],
Raytheon Aircraft
amerykański koncern lotn.;
[reıŧịən ẹərkra:ft],
rezonans paramagnetyczny elektronowy, ang. Electron Paramagnetic Resonance (EPR),
fiz. rezonansowe pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego o częst. mikrofalowej przez substancje zawierające cząstki paramagnet., tzn. mające stały moment magnet. (cząsteczki, rodniki, atomy, jony), umieszczone w stałym polu magnet.;
