magnet
Encyklopedia PWN
metoda analizy cząstek naładowanych, polegająca na wyznaczaniu ich pędów oraz segregacji tych cząstek wg ich pędów za pomocą pola magnet.;
sprzężenie magnetyczne, sprzężenie indukcyjne,
sprzężenie obwodów elektr. zawierających cewki, polegające na przenoszeniu energii elektr. (lub sygnałów elektr.) z jednego obwodu elektr. do drugiego, za pośrednictwem pola magnet.
fizykochemik;
stellarator
urządzenie w kształcie torusa do badań termojądrowych;
[łac.],
fizyk niemiecki;
rn
fiz. doświadczenie potwierdzające istnienie tzw. zjawiska kwantowania przestrzennego, tj. występowania tylko ściśle określonych wartości rzutu momentu magnet. atomu μ na kierunek zewn. pola magnetycznego.
