lądolód

Encyklopedia PWN

[z. m. bə:^rd],

Marie Byrd Land,

region fizycznogeogr. w Antarktydzie Zachodniej, nad morzami Rossa i Amundsena, między Lodowcem Szelfowym Rossa a Ziemią Ellswortha;

Murallón

[murajọn],

Cerro Murallón,

szczyt w Andach Patagońskich, na granicy chil.-argentyńskiej, w Parku Nar. Los Glaciares;

nunatak

[eskimoskie, ‘czarna skała’],

pojedyncze wzniesienie lub grzbiet górski wystający ponad powierzchnię otaczających go ze wszystkich stron mas lodowych lodowca górskiego lub lądolodu;

Oatesa, Wybrzeże

[w. o^utsa],

Oates Land, Oates Coast,

region w Antarktydzie Wschodniej (Ziemia Wiktorii), nad O. Spokojnym;

[szwedz.],

esker,

geol. wąski wał (lub ciąg pagórków) pochodzenia lodowcowego, zwykle wysokości kilkunastu m (do 50 m) i długości od kilkuset m do kilkudziesięciu km, o stromych stokach, krętym przebiegu i falistej linii grzbietowej;

paleozoik

[gr. palaiós ‘stary’, ‘dawny’, zóon ‘zwierzę’],

era paleozoiczna,

era (jednostka geochronologiczna) w geologicznej historii Ziemi, najstarsza w eonie fanerozoicznym (fanerozoik), trwająca od ok. 540 mln do ok. 250 mln lat temu; także eratem (jednostka chronostratygraficzna) obejmujący skały powstałe w tej erze.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>