lakierniczy
Encyklopedia PWN
związek organiczny, nienasycony węglowodór dwupierścieniowy, ciecz;
lakierowe wyroby, materiały malarskie,
materiały powłokotwórcze nanoszone na powierzchnię przedmiotów w postaci warstwy, która w odpowiednich warunkach tworzy stałą, związaną z podłożem powłokę o określonych właściwościach mech., ochronnych i dekoracyjnych;
lakiery
wyroby, które po naniesieniu na podłoże są zdolne do tworzenia przeświecających powłok o właściwościach dekoracyjnych lub ochronnych;
[sanskr. lākṣā],
wolno wysychające oleje, gł. roślinne (np. makowy, sojowy, safrolowy), stosowane do modyfikowania żywic alkidowych (ftalowych);
oleje, gł. roślinne, które po rozsmarowaniu na powierzchni cienką warstwą szybko wysychają (ulegają utlenieniu), tworząc wytrzymałą, twardą i elastyczną powłokę;
oleje roślinne schnące lub półschnące, częściowo spolimeryzowane wskutek ogrzewania w temperaturze ponad 200°C, często w atmosferze gazu obojętnego;
