kultury
Encyklopedia PWN
metoda hodowli komórek, tkanek, organów i całych organizmów na sztucznych podłożach (płynnych lub w postaci żelu), w sterylnych warunkach.
kultury rodzimej ludności Ameryki, rozwijające się od czasów zasiedlenia tej części świata przez przybyszów z Azji (co, jak sądzi obecnie większość badaczy, nastąpiło między 60 a 40 tysięcy lat temu) do przełomu XV i XVI w., kiedy Europejczycy odkryli i podbili te ziemie.
kierunek pedagogiki, ujmujący ją jako filozofię wychowania, najbujniej rozwijający się w 20-leciu międzywojennym;
archeol. kultury paleolitu górnego (28–17 tys. lat temu) zachodniej Europy, najpewniej powiązane ze sobą genetycznie, których przewodnią formą narzędziową są ostrza tylcowe różnych odmian (wysmukłe ostrza typu graweckiego);
archeol. rozległy kompleks roln.-hodowlanych kultur neolitycznych kontynuujących i rozpowszechniających, przede wszystkim na niżu eur., bałkański model kulturowy, uformowany na anatolijsko-bałkańskich wzorcach przez kompleks Starčevo-Körös-Kremikovci;
