krytyczna
Encyklopedia PWN
kierunek w historiografii polskiej ukształtowany po upadku powstania styczniowego 1863–64, głównie w kręgu galicyjskich konserwatystów (stańczyków);
najstarsza i podstawowa dziedzina filologii, zajmująca się badaniem przekazów tekstu dzieła lit. w celu ustalenia takiej jego postaci, która jest najbliższa zamierzeniom autora.
fiz. substancja w fazie gazowej, w temperaturze niższej od temperatury krytycznej (stan krytyczny);
brytyjski filozof, logik i teoretyk nauki, zaliczany do najwybitniejszych filozofów XX w..
