korzeniem
Encyklopedia PWN
grupa ludów semickich uznających język arabski za rodzimy, niestanowiących jednolitej grupy etnicznej.
bot. struktura tworzona przez grzyb mikoryzowy we wnętrzu komórki korzenia w formie wielokrotnie rozgałęzionej strzępki.
aromakologia
nauka o zapachach;
[gr. árōma ‘korzenie’, ‘wonne zioła’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
aromaterapia
niekonwencjonalna metoda terapii za pomocą naturalnych olejków eterycznych wprowadzonych do organizmu przez drogi oddechowe (wąchanie, wdychanie, inhalacje) i/lub skórę (masaż, kąpiel, kompres);
[gr. árōma ‘korzenie’, ‘wonne zioła’, therapeía ‘opieka’, ‘leczenie’],
koncepcja geopolit. zakładająca ukształtowanie się w epoce nowoż. wielonar. zbiorowości kulturowej, wyodrębnionej przez wspólny zasób wartości duchowych oraz osiągnięć materialnych, obejmującej społeczeństwa zamieszkujące kontynenty po obu stronach północnej części O. Atlantyckiego.
bałkańsko-dunajska kultura, zw. kulturą Dridu,
archeol. kultura rozwijająca się IX–XI w. na terenie północnej Bułgarii, Rumunii (reprezentatywna osada Dridu w pobliżu Ploeszti), południowej Mołdawii i południowo-zachodniej Ukrainy;
