kontynentalne
Encyklopedia PWN
geol. dawna teoria geotektoniczna, zgodnie z którą w historii Ziemi bloki kontynentalne nie zmieniały w sposób istotny swojego położenia;
geol. rozległy fragment litosfery, przemieszczający się poziomo względem sąsiednich fragmentów z prędkością wynoszącą zazwyczaj od kilku do kilkunastu cm rocznie;
język romański, urzędowy w Portugalii, Brazylii, Mozambiku, Angoli, Republiki Zielonego Przylądka, Republiki Wysp Św. Tomasza i Książęcej, Gwinei Bissau i Timorze Wschodnim (oprócz języka tetum); stanowi też podstawę afrykańskich dialektów kreolskich (Wyspy Zielonego Przylądka) i azjatyckich (Jawa, Cejlon, Makau).
w szerszym znaczeniu sztuka europejska VI w.–1. połowy XI w., od upadku cesarstwa zachodniorzymskiego do skrystalizowania się stylu romańskiego.
