romańskie języki
 
Encyklopedia PWN
romańskie języki,
grupa języków indoeur. używana obecnie w Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Francji, części Belgii i Szwajcarii, Rumunii, Mołdawii, krajach Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej, części Kanady (Quebec); w niektórych krajach Afryki j.r. są wykorzystywane jako języki kontaktowe; na podstawie j.r. (gł. portugalski i fr.) powstały języki kreolskie, m.in. na Antylach i w zachodniej Afryce;
języki romańskie powstały we wczesnym średniowieczu w różnych częściach dawnego imperium rzymskiego: portugalski, hiszp., kataloński, prowansalski, fr., retorom., sardyński, wł., rumuński, wymarły dalmatyński; ob. występują w: Portugalii, Hiszpanii, Francji, części Belgii, Szwajcarii, Włoszech, Rumunii, Mołdawii; poza Europą w Ameryce Południowej i Środkowej, w części USA i Kanady, w niektórych krajach Afryki; na bazie języków romańskich, zwłaszcza portugalskiego i fr., powstały języki kreolskie, m. in na Antylach i w zachodniej Afryce.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia