konstytucji
Encyklopedia PWN
doktrynerzy
grupa fr. myślicieli polit., którzy bronili Karty konstytucyjnej, oktrojowanej 1814 (oktrojowanie konstytucji) przez Ludwika XVIII, próbując ustalić drogę pośrednią między wszechwładzą króla a wszechwładzą ludu lub ciała przedstawicielskiego.
[fr. doctrinaires < łac. doctrina ‘nauka’, ‘nauczanie’],
Donoso Cortés
hiszp. polityk, myśliciel i pisarz polit.;
[d. kortẹs]
Juan, markiz de Valdegamas (od 1846), ur. 6 V 1809, Valle de la Serena (Estremadura), zm. 3 V 1853, Paryż,
forma organizacji organu przedstawicielskiego (zwłaszcza parlamentu) polegająca na istnieniu w jego strukturze 2 części (izb), powoływanych w odrębny sposób i współdziałających w uchwalaniu aktów prawnych;
dysydenci
religiozn. innowiercy, różnowiercy, odstępcy od panującego Kościoła;
[łac. dissideo ‘być oddzielonym’, dissidens, dissidentis ‘nie zgadzający się’],
ojciec Adama Tytusa, polityk, senator;
Dżammu i Kaszmir, właśc. Dźammu i Kaśmir, hindi Jammū aur Kaśmīr, ang. Jammu and Kashmir ,
stan w północnych Indiach, na pograniczu z Pakistanem i Chinami.