klucz
Encyklopedia PWN
muz. znaki chromatyczne umieszczone przy kluczu, oznaczające stałe podwyższenie lub obniżenie dźwięków, do których się odnoszą.
organ pomocniczy Zgromadzenia Ogólnego ONZ, utworzony 2006;
radiotelegrafia
rodzaj telegrafii, w której do przesyłania sygnałów telegraficznych wykorzystuje się fale radiowe (gł. krótkie, niekiedy średnie);
[łac.-gr.],
arabski teolog i filozof religii, pochodzenia perskiego; zajmował się także fizyką, filozofią, alchemią i astrologią;
roman à clef
→ powieść z kluczem.
[romạ̃ a klẹ; fr.]
fr. pisarz, dziennikarz i krytyk;
