katodą
Encyklopedia PWN
poeta, prozaik, eseista;
urządzenie do rejestracji promieniowania jonizującego przez przetworzenie pierwotnych skutków oddziaływań promieniowania z materią na sygnały obserwowalne.
diak, dwukierunkowa dioda Shockleya,
przyrząd półprzewodnikowy o 2 końcówkach (elektrodach): anodzie (A) i katodzie (K);
dioda
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach (anoda i katoda) odznaczający się nieliniową i niesymetryczną charakterystyką prądowo-napięciową;
[gr.],
elektroda
część przewodząca (np. z metalu lub półprzewodnika) w aparacie (urządzeniu) elektr. (np. elektrolizerze, zgrzewarce) lub przyrządzie elektronicznym (np. tranzystorze, tyrystorze, lampie elektronowej), granicząca bezpośrednio ze środowiskiem (np. gazem, elektrolitem, półprzewodnikiem), do którego doprowadza (katoda, emiter, źródło) lub z którego odprowadza (anoda, kolektor, dren) nośniki prądu elektr., bądź w którym steruje ich ruchem (przepływem prądu) za pomocą odpowiednio zlokalizowanego pola elektr. (bramka, siatka).
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektrochem. czujnik stosowany do oznaczania składników gazowych w cieczach lub gazach, zwykle wykorzystujący pomiar potencjometryczny lub amperometryczny;
