karpacki
Encyklopedia PWN
archeol. kultura okresu wpływów rzym. i początku okresu wędrówek ludów (2. poł. II w.–pocz. V w.), rozwijająca się na obszarach między Karpatami a dorzeczem górnego Dniestru, z niewielkim skupieniem wewnątrz łuku Karpat w dorzeczu górnej Cisy;
traszka karpacka, Triturus montandoni,
płaz ogoniasty;
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
Beskid Niski, słowac. Nízke Beskydy,
północna część Beskidów Środkowych, najniższa w głównym grzbiecie karpackim, między Przełęczą Tylicką i doliną Kamienicy (prawy dopływ Dunajca) na zachodzie a Przełęczą Łupkowską i doliną Osławy (lewy dopływ Sanu) na wschodzie, w Polsce i na Słowacji;
Beskidy Połonińskie, Połonynśkyj chrebet, Polonyns'kyi khrebet, Połonynśki hory, Polonyns'ki hory,
część Beskidów Wschodnich na Ukrainie;
brzana, Barbus,
rodzaj ryb z rodziny karpiowatych;
