Beskid Niski
 
Encyklopedia PWN
Beskid Niski, słowac. Nízke Beskydy,
północna część Beskidów Środkowych, najniższa w głównym grzbiecie karpackim, między Przełęczą Tylicką i doliną Kamienicy (prawy dopływ Dunajca) na zachodzie a Przełęczą Łupkowską i doliną Osławy (lewy dopływ Sanu) na wschodzie, w Polsce i na Słowacji;
wzdłuż Beskidu Niskiego przebiega europejski dział wodny; wysokość większości szczytów 600–900 m (najwyższy w całym Beskidzie Niskim — Busov, 1001 m, po stronie polskiej — Lackowa, 997 m); przełęcze niskie, łatwo dostępne (Przełęcz Dukielska); część zachodnia zbudowana z fliszu płaszczowiny magurskiej, część wschodnią tworzą tzw. fałdy dukielskie; główne rzeki: Wisłoka (z Ropą i Jasiołką) i Wisłok; wielogatunkowe lasy mieszane (sosna, świerk, jodła, jesion, grab, dąb i in.), w wyższych partiach gór buczyna karpacka z jodłą; miejscami występują cisy; region turystyczno-wypoczynkowy; u północnego podnóża Beskidu Niskiego leżą miasta: Gorlice, Dukla, Rymanów, oraz uzdrowiska Iwonicz Zdrój, Rymanów Zdrój, Wapienne, w części środkowozachodniej — uzdrowisko Wysowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia