jurysdykcyjny
Encyklopedia PWN
od 1730 sułtan turecki;
okręt, okręt wojenny,
statek wodny należący do sił zbrojnych państwa.
prymas
w Kościele katolickim i Kościele anglikańskim tytuł arcybiskupa mającego pierwszeństwo honorowe (w Kościele anglikańskim także jurysdykcyjne) przed innymi biskupami w kraju;
[łac. primas ‘pierwszej rangi’],
szczególna sytuacja prawna określonej grupy urzędników państw. (występujących w imieniu państwa za granicą), polegająca gł. na wyłączeniu ich spod jurysdykcji sądów i władz państwa przyjmującego oraz korzystaniu przez nich z prawnych przywilejów, zwłaszcza celnych i podatkowych, w celu zapewnienia im bezpiecznego i swobodnego wykonywania funkcji urzędowych w interesie państwa wysyłającego.
rozpatrywanie spraw dotyczących rzeczy duchowych i rzeczy związanych z duchownymi w zakresie uprawnień osób fiz. lub prawnych, stwierdzanie faktów prawnych lub przekroczenia ustaw kośc. zarówno przez duchownych, jak i świeckich;
schizma
termin oznaczający rozłam w Kościele, zwłaszcza w chrześcijaństwie, w wyniku którego powstają 2 odrębne organizacje kośc. (schizma wschodnia) albo 2 (lub więcej) ośrodki jurysdykcyjnej władzy kośc., pretendujące do zwierzchnictwa nad całym Kościołem (schizma zachodnia);
[gr. schísma ‘rozdwojenie’],
