jonowa
Encyklopedia PWN
obróbka materiałów za pomocą narzędzi nieskrawających, wykorzystująca zjawisko erozji.
dziedzina elektroniki zajmująca się działaniem przyrządów elektronowych, w których wykorzystuje się wiązki elektronów poruszających się w polach elektr. i magnetycznych.
powstawanie dipolowego momentu elektrycznego dielektryka pod wpływem zewn. pola elektr. lub innych czynników (np. naprężeń mech., ogrzania);
wewnątrzcząsteczkowa reakcja chem., w wyniku której tworzy się związek o zmienionym wzajemnym położeniu atomów w cząsteczce, zmienionym umiejscowieniu wiązań podwójnych, a także zmienionej ich krotności, mogąca przebiegać z zachowaniem wzoru sumarycznego związku (izomeryzacja) lub z jego zmianą.
silnik, w którym siła napędowa powstaje dzięki sile reakcji wytwarzanej przez wypływający z silnika czynnik roboczy (np. gorące spaliny, strumień jonów, plazmy);
