jej

Encyklopedia PWN

[gr. didaktikós ‘dający się nauczyć’ < didáskō ‘uczę’],

lit. kategoria teoretycznoliteracka oznaczająca jedną z podstawowych zasad twórczych (obok zasady estetycznej, poznawczej itp.) kształtujących literaturę, określających jej cele, środki, funkcje, koncepcję świata (np. „świat jako szkoła”), autora i adresata.

dygitacja

[łac. digitus ‘palec’],

geol. wyodrębniony, duży fragment płaszczowiny, zwłaszcza jej części czołowej, mający zwykle postać łuski.

dyktafon

[łac. dicto ‘dyktuję’, gr. phōnḗ ‘głos’],

przenośne urządzenie elektroniczne, zwykle miniaturowe, przeznaczone do zapisywania i odtwarzania dźwięków, gł. mowy;

dyktator, dictator

[łac. dictare ‘nakazywać’],

w starożytnym Rzymie w okresie republiki nadzwyczajny urzędnik (od 501 lub 498 p.n.e.), o najwyższej władzy, mianowany przez jednego z konsulów w sytuacji kryzysowej państwa do wykonania konkretnego zadania (zazwyczaj dowództwa w wojnie lub przeprowadzenia wyborów);

dylatacje,

mat. przekształcenia przeprowadzające każdą prostą na równoległą do niej;

dylatometria

[łac. dilatatio ‘rozszerzanie się’, gr. metréō ‘mierzę’],

dział fizyki techn. obejmujący badania i metody pomiaru rozszerzalności cieplnej ciał;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>