dyktafon
przenośne urządzenie elektroniczne, zwykle miniaturowe, przeznaczone do zapisywania i odtwarzania dźwięków, gł. mowy;
[łac. dicto ‘dyktuję’, gr. phōnḗ ‘głos’],
dyktafon
Encyklopedia PWN
służy do zapisywania dyktowanych tekstów, przebiegu rozmów telefonicznych, wypowiedzi podczas konferencji, seminariów itp. W skład dyktafonu wchodzą: miniaturowy mikrofon i głośnik (mogą być też dołączane słuchawki) oraz bateria elektr. i elementy sterujące pracą dyktafonu, przede wszystkim jego uruchamianiem i zatrzymywaniem. W zależności od nośnika służącego do zapisu dźwięku rozróżnia się dyktafony: magnet. — realizujące zapis analogowy dźwięku na taśmie magnet. umieszczonej w mikrokasecie (będące w istocie miniaturowymi magnetofonami o uproszczonej konstrukcji), i półprzewodnikowe — realizujące zapis cyfrowy dźwięku w pamięci półprzewodnikowej RAM; dyktafony półprzewodnikowe są, w porównaniu z magnet., bardziej niezawodne (w procesie zapisywania dźwięku nie biorą udziału żadne części mech.), mniejsze i lżejsze, a ponadto z reguły umożliwiają szybki dostęp do wybranej wiadomości. Podstawowym parametrem dyktafonu jest czas zapisu, dochodzący w obecnie wytwarzanych dyktafonach do 120 minut.
