inkwizytor
Encyklopedia PWN
organ sądowy w Wenecji;
inkwizycja
procedura prawna mająca na celu udowodnienie słuszności oskarżenia, wypracowana w prawodawstwie rzymskim w I w. n.e., przejęta w wiekach średnich przez Kościół katolicki i zastosowana w sprawach dotyczących herezji.
[łac. inquisitio ‘poszukiwanie w określonej sprawie’, ‘przesłuchanie’],
hiszpański duchowny, dominikanin; wielki inkwizytor.
Konrad z Marburga, ur. 1180, zm. 30 VII 1233, Marburg,
niem. inkwizytor, norbertanin;
papież od 7 I 1566; kanonizowany 1712;
papież od 1689
