holenderskie
Encyklopedia PWN
zespół zwyczajów prawnych osadników flamandzkich XII–XIII w., → prawo flamandzkie.
wariant języka niderlandzkiego, język z zachodniej grupy języków germańskich, dialekt zachodnich prowincji holenderskich (m.: Amsterdam, Rotterdam, Haga);
rasa koni;
kierunek w sztuce ogrodowej, który rozwijał się gł. w okresie manieryzmu w Holandii;
Holenderski Teatr Tańca w Hadze, Nederlands Dans Theater,
1959 wyłoniony z zespołu Het Nederlands Ballet w Amsterdamie przez B. Harkarvy’ego jako pierwszy w Europie ośrodek tańca modern (wg wzorów amer.);
