fenomenologia

Encyklopedia PWN

[gr. phainómenon ‘zjawisko’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

filoz.:

nurt wywodzący się z fenomenologii E. Husserla, który dążył do ukazania w refleksji transcendentalnej konstytuowania się wszelkich form doświadczenia i orzekania; fenomenologia miała być zatem filozofią racjonalną.

fenomenologia realistyczna,

nurt fenomenologiczny zorientowany na przedmiot (a nie na przeżycie czystej świadomości), zapoczątkowany przez grupę studentów Th. Lippsa w Monachium; fenomenologia realistyczna nawiązywała do Husserlowskiego postulatu starannego opisu danych bezpośrednich, przeciwstawiając się idealistycznemu aspektowi fenomenologii transcendentalnej;

fenomenologia społeczna, zw. też socjologią fenomenologiczną,

socjol. kierunek socjologiczny koncentrujący uwagę na badaniu świadomości i odrzucający pogląd o obiektywnym charakterze rzeczywistości społecznej, którą należy traktować jako wytwór myślenia i działania uczestniczących w niej ludzi;

fenomenologia w psychologii i psychiatrii,

psychologia fenomenologiczna badająca różne odmiany intencjonalności.

fenomenologia hermeneutyczna,

filoz. nurt fenomenologiczny zainicjowany przez M. Heideggera.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>