fal średnich
Encyklopedia PWN
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
rozchodzące się w ośrodku materialnym zaburzenia różnych wielkości mechanicznych (np. gęstości, naprężeń, ciśnień) wywołane lokalnymi przesunięciami cząstek ośrodka względem ich średnich położeń równowagi;
radiofonia
dział radiokomunikacji zajmujący się zorganizowanym rozpowszechnianiem audycji dźwiękowych, przeznaczonych dla słuchaczy mających odbiorniki radiofoniczne.
[łac.-gr.],
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
Ziemia, symbol 
,
trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, której powierzchnia jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, gdzie rozwinęło się życie;
,
