elektrycznej
Encyklopedia PWN
przewodzenie prądu elektrycznego przez elektrolity, uwarunkowane obecnością jonów, które są nośnikami prądu;
silnik elektryczny, pot. motor,
maszyna elektryczna przetwarzająca energię elektr. w energię mech. ruchu obrotowego (s.e. wirujący) lub, rzadziej, postępowego (silnik liniowy);
część składowa przewodu elektrycznego, przeznaczona do przewodzenia prądu elektrycznego.
analogie fiz. w opisie przewodnictwa cieplnego i przewodnictwa elektrycznego (wynikające stąd, że równanie przewodnictwa cieplnego opisuje również dyfuzję i rozchodzenie się kwazistacjonarnego pola elektromagnetycznego w przewodnikach).
rezystor włączany równolegle w gałąź obwodu elektrycznego w celu przejęcia określonej, zwykle znacznej części płynącego w tym obwodzie prądu (odciążenia danego elementu obwodu);
cewka elektr., której reaktancja indukcyjna (bierny indukcyjny opór elektr.) w zakresie stosowanych częst. znacznie przewyższa jej rezystancję (opór elektr. czynny);
