elektrody trzeciego rodzaju
Encyklopedia PWN
elektroda (półogniwo) zbud. z płytki metal. pokrytej warstewką trudno rozpuszczalnej soli tego metalu oraz solą innego metalu (o anionie takim jak anion pierwszej soli), zanurzonej w roztworze zawierającym kationy drugiej soli.
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
tranzystor
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
[ang.],
