ekstrema
Encyklopedia PWN
mat.równania różniczkowe, które muszą być spełnione przez funkcje nadające ekstrema funkcjonałom rachunku wariacyjnego.
mat. metoda wyznaczania ekstremów warunkowych, tzn. ekstremów funkcji F zmiennych (x1, ... , xn) ∈ ℝn, obciętej do podrozmaitości S ⊂ ℝn, opisanej równaniami Gj(x1, ... , xn) = 0, gdzie j = 1, 2, ... , m i m < n;
mat. dział analizy mat., który zajmuje się wyznaczaniem ekstremów i punktów kryt. funkcjonałów, tzn. wielkości zmiennych, definiowanych w taki sposób, że każdej funkcji u (lub krzywej, powierzchni itp.), należącej do ustalonej klasy, odpowiada liczba I[u], będąca wartością pewnej całki, np. (1) I[u] = ∫Ω F(x, u(x), Du(x))dx (rozpatruje się także zagadnienia wariacyjne, w których funkcja F zależy od pochodnych wyższych rzędów funkcji u).
azeotrop, mieszanina azeotropowa, roztwór azeotropowy,
ciekły układ dwu- lub wieloskładnikowy, którego skład pary pozostającej w równowadze z cieczą jest identyczny ze składem cieczy;
mat. zadanie polegające na znalezieniu wśród płaskich krzywych zamkniętych o danej długości tej, która ogranicza obszar o maks. polu;
matematyk francuski;
