dyslokacyjny

Encyklopedia PWN

dyslokacja
[łac.],
fiz. liniowy defekt struktury krystalicznej (defekty struktury krystalicznej);
metamorfizm
[gr.],
ogół procesów powodujących zmianę składu mineralnego i przeobrażenie tekstury skał lub złóż, zachodzących zazwyczaj w głębszych poziomach skorupy ziemskiej, pod wpływem zmiany warunków fizykochemicznych, w których te utwory powstały;
mylonityzacja
[gr. mýlē ‘młyn’],
geol. proces metamorfizmu dyslokacyjnego, zachodzący w zestalonej skale pod wpływem ciśnienia wywołanego przez ruchy tektoniczne;
wieloskładnikowy, rzadziej jednoskładnikowy zespół minerałów lub substancji mineralnych (bez gleb i świeżo nagromadzonych substancji mineralnych), powstały w przyrodzie w sposób naturalny i tworzący wyodrębnioną geologicznie jednostkę litosfery Ziemi oraz innych planet, a także księżyców i planetoid.
skały powstałe wskutek procesów metamorfizmu, wcześniej istniejących skał magmowych, osadowych i metamorficznych.
tektonity
[gr.],
skały magmowe, metamorficzne i osadowe przeobrażone wskutek metamorfizmu dyslokacyjnego, w których ruchy tektoniczne spowodowały reorientację tekstury (często wielokrotnie);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia