drukujące

Encyklopedia PWN

forma drukowa przeznaczona do drukowania wypukłego, stanowiąca stereotyp wykonany metodami galwanicznymi;

nieperiodyczne drukowane gazety, wyd. w Rzeczypospolitej w XVI–pocz. XVIII w.;

[gr. gráphō ‘piszę’, ‘rysuję’],

dziedzina sztuki, której istotą jest powielanie na papierze (rzadziej pergaminie, atłasie, jedwabiu) kompozycji z uprzednio przygotowanej formy — klocka drewnianego, płyty metalowej (miedzianej, żelaznej, cynkowej, ołowianej, stalowej, aluminiowiej), kamienia litograficznego oraz innych materiałów (ceraty, linoleum, szkła, gipsu), od których często wywodzi się nazwa techniki.

herpetologia

[gr. herpetón ‘czworonóg’, ‘płaz’, ‘gad’ < herpetós ‘pełzający’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

dyscyplina zoologii poświęcona badaniom płazów i gadów.

hydrofilowość,

właściwość substancji polegająca na zdolności jej cząsteczek (lub ich części) do oddziaływania z rozpuszczalnikami polarnymi, gł. z wodą, bądź grupami polarnymi innych związków, oraz cecha makroskopowa materiałów obrazująca ich zdolność do zwilżania wodą;

justunek

[niem. < łac.],

poligr. materiał zecerski w postaci prostopadłościennej płytki (ze stopu drukarskiego) bez oczka (wysokość do 20,301 mm), tworzący w składzie powierzchnie nie drukujące;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>