dobrobyt
Encyklopedia PWN
Partia Dobrobytu, Refah Partisi,
turecka partia polit. o charakterze muzułmańskim; zał. 1980 przez N. Erbakana;
ekonomista amerykański; przedstawiciel matematycznej szkoły neoklasycznej i nowej ekonomii dobrobytu.
demogr. wielkość zasobów demograficznych, najkorzystniejsza w relacji do innych zasobów mających społeczny sens; inaczej ludność optymalna.
polityka społeczna, polityka socjalna:
socjalizm
ideologie i ruchy społeczne powstałe w XIX w., dążące do ładu społecznego opartego na zasadach wspólnoty, równości i racjonalnego zarządzania gospodarką; w myśli marksistowskiej faza rozwoju społecznego, następująca po kapitalizmie (termin używany zamiennie z terminem „komunizm”); określenie stosowane niekiedy w charakterystyce ustroju społecznego tych krajów wysoko rozwiniętych (zwłaszcza europejskich), w których gospodarce rynkowej towarzyszy daleko posunięta redystrybucja dochodu narodowego i realizacja koncepcji państwa dobrobytu.
[łac. socialis ‘społeczny’],
