czynów
Encyklopedia PWN
prawo w polskim prawie zakończenie postępowania (np. sądowego, adm., egzekucyjnego) w określonej sprawie, jeżeli jest ono niedopuszczalne lub bezprzedmiotowe i wydanie orzeczenia jest zbędne;
powieściopisarz angielski;
usiłowanie, usiłowanie przestępstwa,
zachowanie podjęte w zamiarze dokonania przestępstwa, skierowane bezpośrednio ku jego popełnieniu, które jednak nie następuje;
włoski malarz, rysownik, architekt i historiograf sztuki.
najwyższe pol. odznaczenie za wybitne czyny wojenne połączone z ofiarnością i odwagą;
volenti non fit iniuria
prawo zasada głosząca, że zezwolenie pokrzywdzonego wyłącza przestępczość czynu.
[łac., ‘chcącemu nie dzieje się krzywda’],
