czcić
Encyklopedia PWN
poeta indyjski, tworzący w języku tamilskim;
mit. słow. bóg burzy, piorunów, błyskawic, ognia, być może również nieba i deszczu, czczony na Rusi,
grecki filozof i matematyk.
typ gr. poezji archaicznej, recytowanej przez chór podczas uroczystości publicznych przy akompaniamencie liry, kitary lub aulosu, często z towarzyszeniem tańca;
pudźa
w hinduizmie oddanie czci bóstwu przez bezkrwawą ofiarę oraz recytację formuł modlitewnych;
[sanskr. pūjā ‘cześć’, ‘uhonorowanie’],
