czcić

Encyklopedia PWN

mit. gr. syn Ifiklesa, bratanek Heraklesa, jego kochanek i towarzysz, znakomity woźnica;

[jẹleŋ],

m. w Danii, w regionie Dania Południowa, we wschodniej części Płw. Jutlandzkiego, 10 km na północny zachód od m. Vejle.

[gr. Iēsoús < hebr. Yě(hô)šû‘a ‘Jahwe zbawieniem’, skrócone do Yěšû‘],

Jezus z Nazaretu, ur. między 8 a 7 r. p.n.e., zm. 7 IV 30(?) r. n.e.,

założyciel i centralna postać chrześcijaństwa, które uważa go zarazem za człowieka i wcielonego Syna Bożego.

[tamilskie kaṇ ‘oko’, akam ‘wnętrze’; pattiṇi ‘zacna żona’],

bohaterka tamilskiego eposu autorstwa Ilango Silappadiharam [‘pieśń o bransolecie’] czczona jako bogini;

lary, Lares,

mit. rzym. bóstwa opiekuńcze domu i rodziny;

[gr.],

oddawanie czci boskiej, kult rel.;

Materiały dodatkowe