Encyklopedia PWN

starożytne miasto w północnej Mezopotamii (III tysiąclecie p.n.e.), obecnie w Iraku, którego ruiny kryje wzgórze Kalat asz-Szarkat (muhafaza Niniwa);

[tur. aşık ‘rozmiłowany’, ‘ogarnięty miłością’],

określenie tur. poety lud., barda, zw. też poetą sazu (instrument strunowy);

Aśoka, przydomek Pijadassi [‘o miłym wejrzeniu’], z dynastii Maurjów, żył w III w. p.n.e.,

władca indyjski panujący prawdopodobnie 268–232 p.n.e.

[ata^uạlpa],

Ataw Wallpa, ur. ok. 1502, zm. 26 VII 1533, Cajamarca,

władca Inków;

Atalanta, Atalántē,

mit. gr. heroina beocka, córka Schojneusa, syna Atamasa, w Arkadii córka Iasosa i Klimeny;

dowódca Kozaków;

Materiały dodatkowe