czary
Encyklopedia PWN
inkantacja
obrzędowe zaklęcie, śpiewane albo recytowane, używane także (jako magiczna formuła) w poezji ludowej;
[łac. incantatio ‘czarowanie’, ‘czary’],
Joanna d’Arc
bohaterka narodowa Francji.
[j. dark],
zw. Dziewicą Orleańską, święta, ur. ok. 1412, Domrémy (Lotaryngia), zm. 30 V 1431, Rouen,
określenie reform adm., kośc., sądowniczych, społ., szkolnych i wojsk., ogłoszonych w Austrii 1780–90 przez ces. Józefa II
pisarz i tłumacz;
tłumacz, eseista, krytyk literacki, tybetolog;
kielich
rzem. artyst., religiozn. naczynie do picia, składające się z czary oraz podstawy złożonej ze stopy i trzonu często ze zgrubieniem zwanym nodusem;
[niem. < łac.],
