czary

Encyklopedia PWN

[łac.],

muz. zabieg stosowany niekiedy w muzyce współcz. w celu uzyskania nowych jakości brzmieniowych z tradycyjnych instrumentów muz. — przez wprowadzanie do nich obcych przedmiotów;

Przesmycki Zenon, pseud. Miriam, Jan Żagiel, ur. 22 XII 1861, Radzyń Podlaski, zm. 17 X 1944, Warszawa,

krytyk literacki, poeta i tłumacz;

puchar

[niem. < łac.],

rzem. artyst. duże, ozdobne naczynie w kształcie głębokiej czary lub kielicha, często z nakrywą oraz z okazjonalną dekoracją, służące do picia wina;

renesans, odrodzenie,

określenie stadium rozwoju kultury europejskiej, trwającego we Włoszech od końca XIII w. do początku XVI w., w krajach zachodniej, północnej i środkowej Europy — od XV w. do końca XVI w.

Sabata Vittorio de, ur. 10 IV 1892, Triest, zm. 11 XII 1967, Santa Margherita Ligure,

wł. dyrygent i kompozytor;

Sawitar

[sanskr. savit

‘ten, który pobudza’],

w mitologii indyjskiej okresu wedyjskiego bóstwo słoneczne (obok Surji i Puszana, z którymi bywa identyfikowany) reprezentujące rodzące się światło słoneczne, które pobudza do życia i działania oraz rozbudza natchnione myśli poetów (ryszi);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>