cynik
Encyklopedia PWN
cynizm
filozofia cyników; także postawa życiowa polegająca na nieuznawaniu powszechnie przyjętych w danej społeczności wartości i na lekceważeniu uznanych instytucji społecznych, autorytetów i zachowań;
[gr.],
diatryba
swobodny dialog, głównie na tematy etyczne, uprawiany w filozoficznych szkołach stoików i cyników.
[łac. < gr. diatribḗ ‘rozrywka’, ‘strata czasu’],
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
poglądy filozoficzne występujące od II w., ukształtowane pod intelektualnym wpływem wiary chrześcijańskiej, lub rodzaj filozofii zakładający niesprzeczność między racjonalnym porządkiem wiedzy a prawdami objawienia chrześcijańskiego;
gimnazjon, gr. gymnásion, łac. gymnasium,
instytucja gr. polis;
poeta, satyryk, jeden z najwybitniejszych aforystów XX w.
