ciało

Encyklopedia PWN

techn. zmiana wzajemnego położenia punktów ciała w wyniku działania sił zewn., zmian temperatury lub zmian struktury związanych ze zmianą objętości.

Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,

jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.

siła,

fiz. wektorowa wielkość będąca miarą oddziaływania ciał materialnych;

astronomia

[gr. ástron ‘gwiazda’, nómos ‘prawo’],

nauka przyrodnicza, której przedmiotem badań są ciała niebieskie, ich rozkład i ruchy w przestrzeni, pochodzenie, budowa oraz ewolucja, a także Wszechświat jako całość.

tarcie,

techn. zjawisko powstawania siły hamującej ruch przemieszczających się względem siebie 2 ciał stałych stykających się wzdłuż pewnej powierzchni.

Newton

[nju:tn]

Sir Isaac