chlor
Encyklopedia PWN
fizykochemik niemiecki.
butla stalowa do przechowywania i przewożenia gazów skroplonych lub sprężonych (pod ciśnieniem — w zależności od rodzaju gazu — do 15 MPa);
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
gałąź przemysłu przetwórczego, w której zasadnicze procesy produkcyjne są procesami chemicznymi; stanowi rozwinięcie techniczno-użytkowego nurtu chemii, uprawianego od pradziejów w ramach rozmaitych rzemiosł.
związki org. o cząsteczkach, w których atom lub atomy chloru są związane bezpośrednio z atomem azotu;
chloranil, p-chloranil, tetrachloro-1,4-benzochinon, C6O2Cl4,
wiązek org., pochodna para-benzochinonu, w której wszystkie (4) atomy wodoru zostały zastąpione atomami chloru, substancja krystaliczna o barwie złotożółtej;
