całką
Encyklopedia PWN
zbiór formalnie nieskończonej liczby kopii układu fiz. (o zdefiniowanym stanie makroskopowym), z których każda opisuje inny stan mikroskopowy układu (mikrostan);
mat. liczby a i b występujące w zapisie całki oznaczonej 
, będące końcami przedziału całkowania.
, będące końcami przedziału całkowania.
integraf
przyrząd do całkowania graficznego, rodzaj integratora;
[łac.-gr.],
integrator elektroniczny, w którego działaniu wykorzystuje się zjawisko Millera;
mat. nieosobliwa krzywa płaska opisana równaniem y2 = x3 + ax + b, przy czym nieosobliwość krzywej sprowadza się do założenia, że wielomian x3 + ax + b nie ma pierwiastków wielokrotnych, co można też wyrazić warunkiem 4a3 + 27 b2 ≠ 0.
Laplace 
, ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
francuski matematyk, astronom i fizyk; największy uczony końca XVIII i początku XIX w..
[laplạs]
Pierre Simon de , ur. 25 III 1749, Beaumont-en-Auge (Normandia), zm. 5 III 1827, Paryż,
