bronić
Encyklopedia PWN
broń, w której praca gazów prochowych służy nie tylko do nadania prędkości pociskowi, ale też do przygotowania następnego wystrzału i ewentualnie oddania go.
emigr. periodyk nauk., wyd. od 1948 w Londynie przez Sekcję Muzealną Pol. Tow. Hist.;
broń palna odprzodowa z zamkiem kapiszonowym;
nowe rodzaje broni, których użycie nie powoduje śmierci lub trwałego okaleczenia, a tylko obezwładnienie przeciwnika;
broń palna ładowana pociskiem od przodu (od wylotu lufy);
broń palna, w której pocisk wprowadza się do lufy od tyłu (od wlotu lufy);
