boczny
Encyklopedia PWN
grzbiet w Tatrach Wysokich, między dolinami Roztoki (na południowym wschodzie) a Waksmundzką (na północnym zachodzie), zakończenie bocznej grani, odgałęziającej się ze Świnicy, na wschód od przełęczy Krzyżne;
maszyna jeżdząca na ogumionych kołach, przeznaczona do unoszenia, piętrzenia i ustawiania kontenerów na placach składowych (terminalach kontenerowych);
techn. rowek w powierzchni bocznej elementów drewnianych, np. w deszczułkach posadzkowych, przeznaczony do wpuszczania wypustu (tzw. pióra).
angielski astronom i architekt; najwybitniejszy twórca baroku na Wyspach Brytyjskich.
m. wojewódzkie (woj. dolnośląskie), pow. grodzki, na równinach Wrocławskiej i Oleśnickiej, nad Odrą i jej dopływami: Oławą, Ślęzą, Bystrzycą i Widawą; siedziba pow. wrocławskiego.
wzdłużna lub boczna pochylnia, → slip.
