blok p
Encyklopedia PWN
termin stosowany na oznaczenie sztuki społeczeństw Arabii okresu przedmuzułmańskiego (ok. 1000 p.n.e.–600 n.e.) reprezentowanej głównie przez zabytki z południowej części Półwyspu Arabskiego, a także arabskiej sztuki muzułmańskiej stanowiącej część sztuki islamu.
nazwa odnosząca się do zabytków starożytnej Anatolii z czasów kolonii asyryjskich w XIX i XVIII w. p.n.e. (Kanesz), państwa hetyckiego w XVII–XIII w. p.n.e. (Hetyci, hetyckie państwo) oraz państw neohetyckich w Anatolii i północnej Syrii w XII–VIII w. p.n.e.
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
