bezpośrednie
Encyklopedia PWN
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
metodol. doprowadzenie na podstawie przyjętych w danej nauce zasad (wnioskowania reguły) do uznania jakiegoś zdania (twierdzenia) za prawdziwe (u. całkowite) lub co najmniej prawdopodobne (u. częściowe);
przyjęty w niektórych państwach sposób powoływania prezydenta przez głosowanie powszechne i bezpośrednie (np. we Francji, od 1990 w Polsce) lub pośrednie (USA);
wyższa konieczność, stan wyższej konieczności,
prawo sytuacja, w której sprawca popełnia czyn zabroniony, ale czyn ten nie ma cechy bezprawności, gdyż sprawca działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru (społ. lub jednostki), jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przedstawia wartości większej niż dobro ratowane.
aceton, propan-2-on, keton dimetylowy, dimetyloketon, CH3COCH3,
związek organiczny, najprostszy i najważniejszy keton acykliczny;